Leczenie łysienia plackowatego (alopecia areata – AA) ma na celu spowodowanie odrostu włosów podczas epizodu choroby, nie ma jednak jednoznacznych dowodów naukowych dotyczących możliwości zapobiegania nawrotom. W łysieniu plackowatym dochodzi do powolnego zanikania mieszków włosowych. W związku z tym, z biologicznego punktu widzenia, leczenie jest potencjalnie tym bardziej skuteczne, im jest wcześniej rozpoczęte po ostatnim pełnym odroście włosów terminalnych.
O doborze terapii decyduje lekarz biorąc pod uwagę nasilenie objawów choroby oraz wiek pacjenta.
Łysienie plackowate o małym nasileniu (SALT ≤ 20):
- Leczenie miejscowe preparatem propionianu klobetazolu min. 6-12 tyg.,nie dłużej niż 3-6 miesięcy (bez brwi) lub iniekcje preparatem triamcinolonu (pacjenci powyżej 13 roku życia) do SALT 30.
- U pacjetów z SALT poniżej 20, którzy spełniają kryteria łysienia plackowatego o nasileniu umiarkowanym do ciężkiego według AAS, należy rozważyć leczenie ogólne.
Łysienie plackowate rzęs:
- Miejscowe analogi prostaglandyn (bimatoprost, latanoprost)
Łysienie plackowate o nasileniu umiarkowanym (SALT 20-49) do ciężkiego (SALT ≥ 50):
- Leki zarejestrowane do leczenia ogólnego łysienia plackowatego:
-
- Ritlecytynib – od 12 r.ż.
- Baricytynib – dla dorosłych
W przypadku braku dostępności inhibitora JAK należy rozważyć inne metody leczenia ogólnego (poza wskazaniami rejestracyjnymi), np. Cyklosporyną, glikokortykosteroidami, metotreksatem.
W niektórych przypadkach stosuje się także naświetlaniaUVB 311 nm, PUVA i PUVA-turban, UVA, lasera ekscymerowego emitującego promienie UV 380 nm, a także terapii fotodynamicznej.
SUPLEMENTACJA
Kilka badań wykazało związek między łysieniem plackowatym a niskim poziomem witaminy D. Pacjenci powinni być kontrolowani i otrzymywać suplementację, jeśli poziom witaminy D jest niski.
