Metody Diagnostyki Łysienia Plackowatego
Diagnoza łysienia plackowatego wymaga dokładnego badania dermatologicznego oraz czasem dodatkowych badań, aby potwierdzić i zrozumieć stan skóry i włosów pacjenta. Oto najczęściej stosowane metody diagnostyczne:
• Badanie dermatologiczne: Pierwszym krokiem w diagnozie łysienia plackowatego jest dokładne badanie skóry i włosów przez doświadczonego dermatologa. Lekarz ocenia obszary utraty włosów, ich kształt, wielkość, ewentualne zaczerwienienia czy zmiany skórne.
• Historia medyczna: Lekarz przeprowadza wywiad medyczny, aby dowiedzieć się o historii zdrowia pacjenta, ewentualnych chorobach autoimmunologicznych w rodzinie, stresujących wydarzeniach lub traumatycznych przeżyciach, które mogły wpłynąć na stan skóry i włosów.
• Badania krwi: W niektórych przypadkach lekarz może zlecić badania krwi, takie jak oznaczenie poziomu przeciwciał przeciwko własnym komórkom skóry (np. przeciwciała przeciwko keratynie włosowej), badanie hormonów czy przeciwciał przeciwko tarczycy, aby wykluczyć inne schorzenia autoimmunologiczne.
• Biopsja skóry: Jeśli diagnoza jest niejednoznaczna, lekarz może zdecydować się na pobranie próbki tkanki skórnej (biopsję), która będzie poddana badaniu mikroskopowemu w celu potwierdzenia obecności zmian charakterystycznych dla łysienia plackowatego.
• Dermatoskopia: To nieinwazyjna metoda polegająca na badaniu skóry i włosów przy użyciu specjalnego narzędzia zwanej dermatoskopem. Pozwala to na dokładną analizę struktury włosów i skóry, co może być pomocne w diagnozie niektórych rodzajów łysienia.
• Obserwacja wzrostu włosów: Lekarz może zalecić regularne obserwacje wzrostu włosów w czasie, aby monitorować ewentualne zmiany i skuteczność leczenia.
